Przepisy nie regulują wyraźnie tego okresu, ale zdaniem Urzędu Ochrony Danych Osobowych mają go określić pracodawcy jako administratorzy danych. Muszą jednak uważać, by nie naruszyć RODO
Nowe rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. poz. 2369) w ogóle nie reguluje zasad prowadzenia dokumentacji wypadkowej oraz dotyczącej chorób zawodowych. Tak więc żadna z nich nie wchodzi w skład pojęcia „dokumentacja pracownicza”. Nie dotyczy ich zatem ogólny przepis o przechowywaniu dokumentacji pracowniczej (art. 94 pkt 9b kodeksu pracy) przez cały okres zatrudnienia oraz 10 lat kalendarzowych liczonych od końca roku, w którym ustał stosunek pracy.
Przepisów dotyczących okresów przechowywania dokumentacji wypadkowej i dotyczącej chorób należy zatem poszukiwać w innych regulacjach. W przypadku wypadków mamy wprost przepis dotyczący tej problematyki. Zgodnie bowiem z art. 234 par. 31 k.p. pracodawca jest obowiązany przechowywać protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową przez 10 lat. Brak jednak podobnej regulacji, jeśli chodzi o choroby zawodowe. W związku z tym okres przechowywania takiej dokumentacji budzi wątpliwości, co potwierdza także Urząd Ochrony Danych Osobowych w stanowisku z 21 marca 2019 r., wskazując, że problemy były już w poprzednim stanie prawnym i że rozważa wystąpienie do MRPiPS o wyraźne uregulowanie tej kwestii.
Według UODO do czasu pojawienia się przepisu regulującego wprost okres przechowywania dokumentacji dotyczącej chorób zawodowych to pracodawcy jako administratorzy danych osobowych muszą określić okres przechowywania takich dokumentów. W stanowisku z 12 kwietnia 2019 r. urząd wskazuje, że w tym zakresie należy rozważyć, czy wciąż są aktualne cele, w których takie dane są przetwarzane, aby nie naruszyć art. 5 ust. 1 lit. e RODO. W powyższym stanowisku UODO daje pracodawcom pewną wskazówkę, którą powinni wziąć przy tym pod uwagę. Chodzi o zróżnicowanie okresów, w których wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym. Takie różne okresy wynikają z rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1367). Aby nie naruszyć RODO, należałoby dokonywać okresowych przeglądów przechowywanych danych pod kątem ustalenia, czy jeszcze na podstawie posiadanych danych można stwierdzić istnienie choroby zawodowej. Jeśli tak, to nadal istnieje cel przechowywania takich danych.
Autor: Łukasz Prasołek
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna